អនុសញ្ញាអន្តរជាតិ គឺជាកិច្ចព្រមព្រៀងផ្លូវការរវាងរដ្ឋនានាដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាភាគីសន្ធិសញ្ញា និងជាផ្នែកនៃច្បាប់អន្តរជាតិ។ ពួកវា បង្កើតកាតព្វកិច្ចចងភ្ជាប់សម្រាប់រដ្ឋដែលជាភាគីនៃសន្ធិសញ្ញានេះ។ សន្ធិសញ្ញាដែលមានចំណងជើងថា“ អនុសញ្ញា” ជាធម្មតាត្រូវបានចរចាក្រោមអង្គការអន្តរជាតិដូចជាមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ ឬអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ។ មានសន្ធិសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិមនុស្សសំខាន់ៗចំនួន៩ដែលបង្កើតជាស្នូលនៃប្រព័ន្ធអន្តរជាតិដើម្បីលើកកម្ពស់ និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស ហើយភាគច្រើននៃសន្ធិសញ្ញាទាំងនេះ ក៏មានពិធីការបែបជម្រើសស្រេចចិត្តដែលរដ្ឋអាចផ្តល់សច្ចាប័នបានដែរ។ អនុសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិកុមារ គឺជាអនុសញ្ញាអន្តរជាតិមួយក្នុងចំណោមសន្ធិសញ្ញាសិទ្ធិមនុស្សសំខាន់ៗ និងជាកាតព្វកិច្ចទីមួយដែលគ្រប់គ្រងលើកាតព្វកិច្ចអន្តរជាតិទាក់ទងនឹងការការពារ និងការថែទាំកុមារ។
គោលការណ៍ណែនាំ គឺជាឯកសារដែលអាចដាក់ចេញការអនុវត្តគោល និងការតម្រង់ទិសគោលនយោបាយដែលចង់បានសម្រាប់រដ្ឋជុំវិញបញ្ហាជាក់លាក់។ មិនដូចសន្ធិសញ្ញានោះទេ គោលការណ៍ណែនាំអន្តរជាតិ មិនត្រូវបានចងភ្ជាប់ទេ ក៏ប៉ុន្តែនៅតែអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងការកំណត់ស្តង់ដារ។ គោលការណ៍ណែនាំសម្រាប់ការថែទាំជំនួសកុមារ គឺជាគំរូដ៏ល្អហើយត្រូវបានអនុម័តនៅក្នុងដំណោះស្រាយមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ។